هرچه قدر هم که لازم باشد گریه می کنم
عکس نوشته فراموش کردن
هر چه قدر هم که لازم باشد گریه می کنم
اما فراموشت می کنم
تو چنان ویرانم کردی که باید فراموشت کنم
شاید خیلی سخت باشد
ولی فراموش خواهم کرد.
روزهای خوب و بد را
سخنان تلخ و شیرین را
همه چیز را با قدرت چشمانم فراموش می کنم
گریه می کنم
درد می کشم
اما می روم
هرچند سخت
پر از روزهای دلتنگی
سبکبال می روم
تا اوج
می روم
تا هر رهگذری نتواند تلنگر تو را
بر من بزند
رفتن آسان ترین راه است
سقف خانه ام از دلتنگی چکه می کند
باران چشم ها بند بیاید از این خانه می روم
هر بار که خواستم بروم
مانعی بود
ولی راه رفتن هموار شده است.
باران چشمم قایقی خواهد ساخت تا بروم
از دریای خون و دلتنگی
در دور دست ها جایی که تو نباشی
و من باشم و یک دشت بزرگ و فریادی رسا
که وقت رفتن شده است
و همسفران در راه مانده رفتند
روزی هزار بار اشک هایی را که در راه تو ریختم
می شمارم
و تو هیچ یک را ندیدی
و همچنان در پی روزهای جدید خودت هستی
روزهای جدید
گلدان جدید
زندگی جدید
این همه را می بینم و
آزاد و رها می روم
امیدوارم از این عکس نوشته لذت برده باشید
